*مطلب فوق در مورد رابطه دو ثقل پیامبر صلی الله علیه و آله است و خواندن آن چیزهای نیکویی را به ما می آموزد شما را به خواندن ادامه مطلب دعوت می کنم...
اگر قرآن سیدالکلام است، «1» امام حسین سید الشهداست. «2»
اگر در دعاى 42 صحیفهى سجادیه دربارهى قرآن مىخوانیم: «و میزانُ قِسط» در زیارت امام حسین علیه السلام مىخوانیم: «اشهد انّک امرتَ بالقسط» «3»
اگر قرآن موعظهى پروردگار است؛ «موعظة من ربّکم» «4»، امام حسین علیه السلام در عاشورا فرمود: عجله نکنید تا شما را به حقّ موعظه کنم. «لا تعجلوا حتّى اعظکم بما یحقّ لکم» «5»
اگر قرآن مردم را به رشد هدایت مىکند؛ «یهدى الى الرّشد» «6»، امام حسین علیه السلام نیز مىفرماید: من شما را به راه رشد و سعادت دعوت مىکنم. «ادعوکم الى سبیل الرشاد» «7» اگر قرآن عظیم است؛ «و القرآن العظیم» «8» امام حسین علیه السلام نیز سوابق عظیمى دارد. «عظیم السوابق» «9»
اگر قرآن حقّ و یقینى است؛ «و انّه لحقّ الیقین» «10» در زیارت امام حسین علیه السلام نیز مىخوانیم: آنقدر صادقانه و خالصانه عبادت کردى که به درجهى یقین رسیدى. «حتّى اتاکَ الیقین» «11»
اگر قرآن مقام شفاعت دارد؛ «نعم الشفیع القرآن» «12» امام حسین علیه السلام نیز مقام شفاعت دارد. «وارزقنى شفاعة الحسین» «13»
اگر در دعاى چهل و دوّم صحیفهى سجادیه دربارهى قرآن مىخوانیم که پرچم نجات است؛ «عَلَم نجاة» در زیارت امامحسین علیه السلام مىخوانیم او نیز پرچم هدایت است. «انّه رایة الهدى» «14»
اگر قرآن شفادهنده است؛ «و نُنزّل من القرآن ما هو شفاء» «15» خاک قبر امامحسین علیه السلام نیز شفاست. «طین قبر الحسین شفاء من کلّ داء» «16»
اگر قرآن، منار حکمت است، «17» امام حسین نیز باب حکمت الهى است. «السلام علیک یا باب حکمة رب العالمین» «18»
اگر قرآن امر به معروف و نهى از منکر مىکند؛ «فالقرآن آمرٌ و زاجر» «19» امام حسین نیز فرمود: هدف من از رفتن به کربلا، امر به معروف و نهى از منکر است. «ارید أن آمر بالمعروف و انهى عن المنکر» «20»
اگر قرآن نور است؛ «نوراً مبینا» «21»، امام حسین نیز نور است. «کنت نوراً فى الاصلاب الشامخة» «22»
اگر قرآن براى تاریخ و همهى مردم است؛ «لم یجعل القرآن لزمانٍ و لالِناس دون ناس» «23»، درباره امام حسین علیه السلام نیز مىخوانیم که آثار کربلا از تاریخ محو نخواهد شد. «لا یدْرس أثره و لایُمحى آسمه» «24»
اگر قرآن، کتاب مبارکى است؛ «کتاب انزلناه الیک مبارک» «25»، شهادت امام حسین علیه السلام نیز براى اسلام سبب برکت و رشد است. «الّلهم فبارک لى فى قتله» «26»
اگر در قرآن هیچ انحرافى نیست؛ «غیر ذى عوج» «27» دربارهى امام حسین علیه السلام نیز مىخوانیم: لحظهاى از حق به باطل گرایش پیدا نکرد. «لم تَمِلْ من حقّ الى باطل» «28»
اگر قرآن، کریم است؛ «انّه لقرآن کریم» «29»، امام حسین نیز داراى اخلاق کریم است. «و کریم الخلائق» «30»
اگر قرآن، عزیز است؛ «انّه لکتاب عزیز» «31»، امام حسین فرمود: هرگز زیر بار ذلّت نمىروم. «هیهات منّا الذّلة» «32»
اگر قرآن، ریسمان محکم است؛ «انّ هذا القرآن ... العروة الوثقى» «33»، امام حسین نیز کشتى نجات و ریسمانِ محکم است. «انّ الحسین ... سفینة النجاة و العروة الوثقى» «34»
اگر قرآن، بیّنه و دلیل آشکار است؛ «جائکم بیّنة من ربّکم» «35»، امام حسین نیز اینگونه است. «اشهد انّکَ على بیّنة من ربّک» «36» اگر قرآن را باید آرام و با تأنّى تلاوت کرد؛ «و رتّل القرآن ترتیلا» «37» زیارت قبر امام حسین را نیز باید با گامهاى آهسته انجام داد. «و امش بمشى العبید الذلیل» «38»
اگر تلاوت قرآن باید با حزن باشد؛ «فاقروه بالحُزن» «39» زیارت امام حسین علیه السلام نیز باید با حزن باشد. «فَزُره و انت کئیب شعث» «40»
آرى، حسین علیه السلام قرآنِ ناطق و سیمایى از کلام الهى است.
____________________________________
(1). مجمعالبیان، ج 2، ص 361
(2). کامل الزیارات، ص 70
(3). جامع الاحادیث شیعه، ج 12 ص 481
(4). یونس، 57
(5). لواعج الاشجان، ص 26
(6). جنّ، 2
(7). لواعج الاشجان، ص 128
(8). حجر، 87
(9). بحار، ج 98، ص 239
(10). الحاقه، 51
(11). کامل الزیارات، ص 202
(12). نهجالفصاحه، جمله 633
(13). زیارت عاشورا
(14). کامل الزیارات، ص 70
(15). اسراء، 82
(16). من لایحضر، ج 2، ص 446
(17). الحیاة، ج 2، ص 140
(18). مفاتیحالجنان
(19). نهجالبلاغه، خطبه 182
(20). سموّاالمعنى فى سموا الذّات، 96
(21). نساء، 174
(22). کامل الزیارات، ص 230
(23). سفینة البحار، ج 2، ص 413
(24). مقتل مقرّم، 397
(25). ص، 29
(26). مقتل خوارزمى، ج 1، ص 164. (این سخن از پیامبر صلى الله علیه و آله است)
(27). زمر، 28
(28). فروع کافى، ج 4، ص 561
(29). واقعه، 77
(30). نفسالمهموم، 7
(31). فصّلت، 41
(32). لهوف، 54
(33). بحار، ج 92، ص 31
(34). پرتوى از عظمت حسین، 6
(35). انعام، 157
(36). فروع کافى، ج 4، ص 565
(37) . مزمّل، 4
(38). کامل الزیارات، ص 221
(39). وسائل، ج 4، ص 857
(40). کامل الزیارات، ص 131
*منبع:کتاب قران و امام حسین ع صفحه9تا13