صفات الشیعه

بسم الله الرحمن الرحیم  

مطلبی  که ان شاءالله خواهید خواند درمورد صفات شیعیان درآیینه روایات شریفه درمنابع شیعه است امیدوارم مطالعه کنید و ان شاءالله  ازشیعیان واقعی امیرالمومنین(ع) باشیم..... 

حدیث اوّل‏

(1) ابو بصیر گفت: امام صادق علیه السّلام فرمود:

شیعیان ما پرهیزکار:، کوشا در کار خیر، وفادار، امانتدار و اهل زهد و عبادتند. در هر شبانه روز، پنجاه و یک رکعت نماز مى‏گزارند. شبها را [به عبادت‏] بیدارند و روزها را روزه مى‏گیرند. زکات مالشان را مى‏دهند و حجّ خانه خدا را بجا مى‏آورند و از هر کار حرامى دورى مى‏کنند.

حدیث دوّم‏

(1) حسین بن خالد گفت: حضرت رضا علیه السّلام فرمود:

شیعیان ما، تسلیم امر ما هستند، سخنان ما را مى‏پذیرند و با دشمنان ما مخالفند. پس هر کس این گونه نباشد، از ما نیست.

حدیث سوم‏

(2) ابان بن عثمان گفت: امام صادق علیه السّلام فرمود:

هر کس تقیه نمى‏کند، دین ندارد، و هر کس پرهیز از گناه نمى‏کند ایمان ندارد.

حدیث چهارم‏

(1) مفضّل بن عمر گفت: امام صادق علیه السّلام فرمود:

دروغ مى‏گوید کسى که گمان مى‏کند از شیعیان ماست، در حالى که به غیر ما تمسّک مى‏جوید.

حدیث پنجم‏

(2) پسر ابى نجران گفت: از امام رضا علیه السّلام شنیدم که فرمود:

هر کس با شیعیان ما دشمنى ورزد، با ما دشمنى ورزیده، و هر کس شیعیان ما را دوست بدارد، ما را دوست داشته، چون آنها از ما هستند و از سرشت ما خلق شده‏اند.

هر کس آنان را دوست بدارد، از ماست، و هر کس آنها را دشمن بدارد، از ما نیست. شیعیان ما به نور خدایى مى‏نگرند و در رحمت خداوند غوطه‏ورند و به کرامت الهى رستگارند. هیچ یک از شیعیان ما مریض نمى‏شود مگر این که ما به خاطر بیمارى او بیمار مى‏شویم، و مغموم و اندوهگین نمى‏شود مگر این که ما به خاطر غم و غصه‏اش اندوهناک مى‏شویم، و شاد نمى‏شود مگر این که ما به خاطر شادى‏اش فرحناک مى‏شویم. هیچ یک از شیعیان ما، در هر کجا که باشد، چه در مشرق و چه در مغرب، از ما پنهان و غایب نیست. هر کدام از آنها از دنیا برود و از خود قرضى بجا گذارد، اداى آن بر عهده ماست و اگر مالى از خود بجا گذارد، تعلّق به وارثانش دارد. شیعیان ما کسانى هستند که نماز بر پا مى‏دارند، زکات مى‏دهند، حجّ خانه خدا را بجا مى‏آورند،

 (1) ماه رمضان روزه مى‏گیرند، اهل بیت پیامبر را دوست مى‏دارند و از دشمنانشان بیزارى مى‏جویند. آنها اهل ایمان و تقوى و اهل ورع و پرهیزکاریند. هر کس [مقاله‏] آنها را نپذیرد، [دین‏] خدا را نپذیرفته و هر کس به آنها طعنه زند و سرزنششان نماید، خدا را سرزنش کرده، چون اینها بندگان حقیقى خداوند و اولیاى راستین او هستند.

به خدا سوگند، هر یک از آنها در جماعتى مثل قبیله ربیعه و مضر [که به زیادى نفرات در عرب مشهورند] شفاعت مى‏کند و خداوند شفاعت او را در باره آنها مى‏پذیرد و این، براى کرامتى است که اینان در پیشگاه خدا دارند.

حدیث ششم‏

(2) محمّد بن حمران گفت: امام صادق علیه السّلام فرمود:

هر کس کلمه طیبه «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» را با اخلاص بگوید، داخل بهشت مى‏شود و اخلاصش به این است که «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ»، او را از آنچه خداوند حرام کرده است باز دارد.

حدیث هفتم‏

(1) زید بن ارقم گفت: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمود:

هر کس «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» را با اخلاص بگوید، داخل بهشت مى‏شود و اخلاصش به این است که «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ»، او را از آنچه خداوند حرام کرده است باز دارد.

حدیث هشتم‏

(2) ابو عبیده حذّاء گفت: از امام صادق علیه السّلام شنیدم که فرمود:

هنگامى که رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم مکّه را فتح کرد، بر کوه صفا رفت و [با صداى بلند] فرمود: اى فرزندان هاشم، اى فرزندان عبد المطّلب، همانا من رسول خدا به سوى شما هستم و نسبت به شما دلسوز و مهربانم.

نگویید محمّد از ماست، [زیرا] به خدا سوگند، دوستان من، از بین شما و غیر شما، تنها پرهیزکارانند.

 (1) آگاه باشید، من شما را در روز قیامت نخواهم شناخت، زیرا در حالى به نزد من مى‏آیید که [محبّت و تعلّقات‏] دنیا را به دوش مى‏کشید، و [بر خلاف شما] عده‏اى از مردم مى‏آیند که [توشه‏] آخرت را با خود حمل مى‏کنند.

آگاه باشید، من بین خودم و شما، و بین خدا و شما، عذر و بهانه‏اى باقى نگذاشتم. همانا من مسئول عمل خودم هستم و شما نیز در گرو عمل خودتان هستید.

حدیث نهم‏

(2) محمّد بن قیس از امام باقر علیه السّلام از پدرش از جدّش از امیر المؤمنین علیه السّلام نقل کرد که آن حضرت فرمود:

همنشینى با افراد شرور، بدگمانى به نیکان را به دنبال دارد و همنشینى با نیکان، افراد شرور را به خوبان ملحق مى‏کند و همنشینى زشتکاران با نیکان، زشتکاران را به خوبان ملحق مى‏سازد. پس هر کس، امرش بر شما مشتبه شد و از دینش آگاهى نداشتید، به همنشینانش نگاه کنید، اگر اهل دیانت بودند، او هم بر دین خداست، و اگر اهل دیانت نبودند، او نیز بهره‏اى از دین ندارد.

 (1) همانا رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم مى‏فرمود: هر کس ایمان به خدا و روز قیامت دارد، هرگز با هیچ کافرى، برادرى [و دوستى‏] نمى‏کند و با هیچ زشتکارى، همنشینى نمى‏نماید.

هر کس با کافرى برادرى [و دوستى‏] نماید و یا با فاجر و زشتکارى همنشینى کند، خود او نیز کافر و فاجر است.

حدیث دهم‏

(2) ابن فضال گفت: از حضرت رضا علیه السّلام شنیدم که فرمود:

هر کس به کسى که از ما بریده است بپیوندد، یا با کسى که به ما پیوسته است، قطع رابطه نماید، یا مدح و ستایش از کسى کند که بر ما عیب مى‏گیرد، یا گرامى بدارد کسى را که با ما مخالف است، از ما نیست و ما هم از او نیستیم.

صفات الشیعه ترجمه توحیدی صفحه19تا31